21-ე საუკუნეში არის ნივთები ურომლისოდაც ცხოვრება ვეღარ წარმოგვიდგენია იმდენად დიდი ადგილი უკავია მათ ჩვენს ყოველდღიურობაში. ერთ-ერთი ასეთი ეს ხშირად „ჯადოსნურ ყუთად“ მოხსენიებული მაუწყებელია, რომელიც რიგ ოჯახებში მთელი დღის განმავლობაში გამოურთავად ახმოვანებს ადამიანთა ყოფას. ტელევიზორის შექმნის და მისი განვითარების პროცესი რა თქმა უნდა ჩვენი გადაცემის ყურადღების ქვეშ მოექცა. საინტერესო დეტალებს კი თანდათან გაგაცნობთ.
ზოგადად, როგორც კონცეფციის - ტელევიზორის იდეის დაბადების ზუსტი თარიღი და ადგილი რთული დასადგენია, რადგან მის დღევანდელ სახემდე ჩამოსაყალიბებლად მრავალი ადამიანის ნამუშევარი გაერთიანდა, რაც მე-19 საუკუნის ბოლოს დაიწყო. რადიო სისტემაზე მოძრავი სურათების პირველი პრაქტიკული გადაცემა მექანიკურ მბრუნავ პერფორირებულ დისკებს იყენებდა სცენის სკანირებისთვის დროში ცვალებად სიგნალად, რომელიც მიმღების რეკონსტრუქციაში თავდაპირველი გამოსახულების მიახლოებით მიიღებოდა. ყველაზე ძლიერად ტელევიზიის განვითარება მეორე მსოფლიო ომმა შეაფერხა ეკონომიკური პრობლემების გამო, თუმცა ომის დასრულების შემდეგ, მასზე მუშაობა გაგრძელდა და სურათების სკანირებისა და ჩვენების სრულიად ელექტრონული მეთოდები სტანდარტული გახდა. სურათებზე ფერის დამატების რამდენიმე განსხვავებული სტანდარტი შემუშავდა სხვადასხვა რეგიონში ტექნიკურად შეუთავსებელი სიგნალის გამოყენებით. სატელევიზიო მაუწყებლობა სწრაფად გაფართოვდა და გახდა მნიშვნელოვანი მასობრივი საშუალება როგორც ინფორმაციის გადაცემის, ასევე რეკლამის, პროპაგანდისა და გართობისთვისაც.
1914 წლის მაისში არჩიბალდ ლოუმ თავისი სატელევიზიო სისტემის პირველი დემონსტრირება გამართა ლონდონის საავტომობილო ინჟინერთა ინსტიტუტში. მან თავის სისტემას "ტელევისტა" უწოდა. მოვლენები ფართოდ ვრცელდებოდა მთელ მსოფლიოში და ეწოდა Seeing By Wireless. დემონსტრაციებმა ისეთი შთაბეჭდილება მოახდინა ჰარი გორდონ სელფრიჯზე Harry Gordon Selfridge, რომ მან ტელევისტა თავის 1914 წლის სამეცნიერო და ელექტრო გამოფენაში ჩართო. გენერალური კონსულის მოადგილე კარლ რაიმონდ ლუპი ასევე დაინტერესდა, რომელმაც აშშ-ს საკონსულო მოხსენება ლონდონიდან შეავსო, რომელიც მნიშვნელოვან დეტალებს შეიცავს ლოუს სისტემის შესახებ. ლოუს გამოგონებაში გამოიყენებოდა მატრიცის დეტექტორი (კამერა) და მოზაიკის ეკრანი (მიმღები/მაყურებელი) ელექტრომექანიკური სკანირების მექანიზმით, რომელიც მოძრაობდა მბრუნავი როლიკებით უჯრედის კონტაქტებზე, რაც უზრუნველყოფდა მულტიპლექსის სიგნალს კამერის/მაყურებლის მონაცემთა ბმულზე. ლოუსს ჰქონდა ციფრული სატელევიზიო სისტემა დღევანდელი ციფრული ტელევიზიამდე 80 წლით ადრე. პირველი მსოფლიო ომის დაწყების გამო, სადაც ლოუ ჩართული იყო პატენტზე განაცხადი 1917 წლამდე არ გაუკეთებია. მისი "ტელევისტა" პატენტი საბოლოოდ 1923 წელს გამოვიდა.
ჯერ კიდევ 1940 წელს ბეირდმა დაიწყო მუშაობა ელექტრონულ სისტემაზე, რომელსაც "ტელექრომი" უწოდა. მან ასევე აჩვენა იგივე სისტემა მონოქრომული სიგნალების გამოყენებით 3D გამოსახულების საწარმოებლად რომელსაც იმ დროს „სტერეოსკოპიული“ ეწოდებოდა. 1944 წლის 16 აგვისტოს შედგა პირველი ფერადი ტელევიზიის პრაქტიკული სისტემის დემონსტრაცია. მსგავსი ცნებები გავრცელებული იყო 1940-1950-იან წლებში. პენეტრონმა გამოიყენა ფოსფორის სამი ფენა ერთმანეთზე და გაზარდა სხივის ძალა, რომ მიაღწიოს ზედა ფენებს ამ ფერების დახატვისას. ქრომატრონმა გამოიყენა ფოკუსირებული მავთულის ნაკრები მილზე ვერტიკალურ ზოლებად განლაგებული ფერადი ფოსფორების შესარჩევად.
ფერადი სამაუწყებლო ტელევიზიის დანერგვის ერთ-ერთი უდიდესი ტექნიკური გამოწვევა იყო გამტარუნარიანობის შენარჩუნების სურვილი, პოტენციურად სამჯერ აღემატებოდა არსებულ შავ-თეთრ სტანდარტებს, და არ გამოეყენებინათ რადიო სპექტრის გადაჭარბებული რაოდენობა. სიკაშკაშის გამოსახულება თავსებადია არსებულ შავ-თეთრ ტელევიზორებთან ოდნავ შემცირებული გარჩევადობით, ხოლო ფერად ტელევიზორებს შეეძლოთ სიგნალის დამატებითი ინფორმაციის გაშიფვრა და შეზღუდული გარჩევადობის ფერადი დისპლეის შექმნა. 1960-იანი წლების შუა ხანებში დაიწყო ფერადი კომპლექტების გაყიდვა დიდი რაოდენობით, პირველი ყველა ფერის პრაიმ-თაიმის სეზონი მხოლოდ ერთი წლის შემდეგ მოვიდა. 1972 წელს, დღის ქსელის პროგრამებს შორის ბოლო - ფერადად გადაკეთდა, რის შედეგადაც შეიქმნა პირველი სრულიად ფერადი ქსელის სეზონი.
ადრეული ფერების ნაკრები იყო იატაკზე კონსოლის სამაგიდო ვერსიები მოცულობითი და მძიმე, ამიტომ პრაქტიკაში მყარად რჩებოდნენ ერთ ადგილზე. GE-ს შედარებით კომპაქტური და მსუბუქი Porta-Color ნაკრების შემოღებამ 1966 წლის გაზაფხულზე ფერადი ტელევიზორის ყურება უფრო მოქნილ და მოსახერხებელ წინადადებად აქცია. 1972 წელს ფერადი ნაკრების გაყიდვებმა საბოლოოდ გადააჭარბა შავ-თეთრ კომპლექტებს. ევროპაში ფერადი მაუწყებლობა ასევე არ იყო სტანდარტიზებული PAL ფორმატში 1960-იან წლებამდე. 1979 წლისთვის, მათგან უკანასკნელიც კი ფერად გადაკეთდა. უკვე ათ წელიწადში, კერძოდ 1980-იანი წლების შუა ხანებში იაპონურმა სამომხმარებლო ელექტრონიკის ფირმა Sony Corporation-მა შეიმუშავა HDTV ტექნოლოგია და აღჭურვილობა რომელიც განიხილებოდა, როგორც ტემპისეტერი. ციფრული ტელევიზიის ფესვები ძალიან მჭიდროდ არის დაკავშირებული იაფი, მაღალი ხარისხის კომპიუტერების ხელმისაწვდომობასთან. Sony-ს სისტემა აწარმოებდა 1875x1125, Full HD ვიდეოს გარჩევადობას. ციფრული ტელევიზიაზე საბოლოო გადასვლა 2000-იანი წლების ბოლოს დაიწყო. მსოფლიოს უმეტეს ქვეყნებში ანალოგური გამორთვის ვადად 2010-იანი წლები დაწესდა. თანდათან უფრო მეტი ოჯახი გადადიოდა ციფრულ მაუწყებლობაზე და მასზე მორგებულ ტელვიზორზე.
ციფრული ტელევიზიის გამოჩენამ კი თავის მხროვ ჭკვიანი ტელევიზორები. ჭკვიანი იგივე სმარტ-ტელევიზორის წარმოებას შეუწყო ხელი. ეს არის ინტერნეტისა და ვებ 2.0 ფუნქციებით ინტეგრირებული ტელევიზორი და წარმოადგენს კომპიუტერებსა და ტელევიზორებსა და სეტ-ტოპ ბოქსებს შორის ტექნოლოგიური კონვერგენციის მაგალითს. სმარტ ტელევიზორი არ უნდა აგვერიოს ინტერნეტ ტელევიზორში. ინტერნეტ ტელევიზია გულისხმობს სატელევიზიო შინაარსის მიღებას ინტერნეტით, ნაცვლად ტრადიციული სისტემებისა. ინტერნეტ პროტოკოლის ტელევიზია (IPTV) არის ინტერნეტ ტელევიზიის ტექნოლოგიის ერთ-ერთი განვითარებადი სტანდარტი სატელევიზიო მაუწყებლების მიერ გამოსაყენებლად. ვებ ტელევიზია (WebTV) არის ტერმინი, რომელიც გამოიყენება პროგრამებისთვის, რომლებიც შექმნილია სხვადასხვა კომპანიებისა და ფიზიკური პირების მიერ ინტერნეტ ტელევიზიით გადასაცემად.
ტელევიზორის წარმოებამ გადამწყვეტი როლი ითამაშა მე-20 და 21-ე საუკუნეების სოციალიზაციაში. არაერთმა კვლევამ აჩვენა, რომ საგანმანათლებლო გადაცემებს ტელევიზიით ბევრი უპირატესობა აქვს. ის შეიძლება იყოს ძალიან ძლიერი და ეფექტური სასწავლო ინსტრუმენტი ბავშვებისთვის, თუ გონივრულად გამოვიყენებთ.